HOME  |  TOLERABLE  |  ELISABETH  |  VARIANTEN  |  VAREN

WERF  |  HERGEBRUIK  |  FOTODUMP  |  INFO  |  CONTACT  |  LINKS

De Tolerable was het schip waarmee het voor mij allemaal begon. Toen ik een jaar of elf was werd ik door de schipper -een grootoom van me- uitgenodigd voor een reisje Gent - Wattrelos, een traject wat zij toen bijna wekelijks deden. Niet meteen een grote reis, maar als kind maakte dit toch echt wel indruk. Zo veel zelfs dat ik van toen af bijna elke schoolvakantie op dit schip te vinden was. Soms voor weer een reisje, soms een werfbeurt, of gewoon wat klusjes. Iedere reden was goed.

Na het sluiten van de fabriek te Wattrelos is het schip steeds meer reizen beginnen doen vanuit Zeebrugge, wat eigenlijk de thuishaven was. Borlim was toen een silo die heel wat werk verschafte naar diverse Belgische en Franse bestemmingen. Marquette, St André en Beloeil waren toen een beetje de favoriete bestemmingen. Regelmatig kwamen ook reisjes Zeebrugge - Brugge op het bord, meestal met behoud van toerbeurt, en die werden ook nogal eens aangenomen. Ik was ondertussen alweer wat ouder waardoor m'n tante al eens een reisje kon thuisblijven en ik ging "matrozen".

De Tolerable werd in 1939 gebouwd te Tielrode. Net voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog dus. Of het schip in die periode heeft gevaren is onduidelijk. Wel is zeker dat de motor er pas nadien is ingebouwd. Namelijk een 165 pk G.M., motoren die hier toen door het Amerikaanse leger in grote aantallen werden achtergelaten, en normaal in een Shermann tank of landingsvaartuig thuishoorden. Deze motoren hadden geen echte keerkoppeling maar een soort tandwielmechanisme wat bij bediening een hoop herrie veroorzaakte en zo de bijnaam "varken" verwierf. Deze combinatie is toen ingebouwd in tientallen spitsen.

In feite was het schip ontworpen als sleepspits, daar liet het volle achterschip weinig twijfel over bestaan. Die volle kont had dan weer als voordeel dat het een goede "drager" was die afgeladen toch 370 ton kon meenemen en op zijn "metertachtig" makkelijk z'n 250 ton laadde. Dat goede dragen had als keerzijde dat bij leeg varen het schroef half boven water uitstak, wat ondanks de aangebouwde tunnel meer schuim dan voortstuwing opleverde. Vooruit kon nog net, maar achteruit de tunnel voltrekken kon je wel vergeten. Zonder Ballast was het dus een zeer moeilijk te hanteren schip. Een probleem dat wel meer schepen met deze bouwwijze ondervonden.

Het probleem werd enigszins opgelost door het vervangen van één groot roer door twee kleinere en het aanbouwen van een soort kleine straalbuis, maar al met al was ook dit geen wondermiddel.

Doordat de Tolerable niet echt constant bewoond werd stond in de stuurhut die tevens als woonkamer en keuken diende alleen het hoogstnodige. Slapen gebeurde in het achteronder, net achter de motor. Na een volle dag varen op een zomerdag werd je 's nachts misselijk van de hitte die daar bleef hangen. Toch was er aan "comfort" gedacht. Alphonse Heyntjens was namelijk nogal een praktisch man, die altijd wel wat in elkaar wist te knutselen. Ik herinner me bijvoorbeeld de "bediening" van het stromend water: kraan open, schakelaartje over en dan op de deurbel drukken die het pompje bediende. Electrisch stuurwerk was er ook. Een paar wasmachinemotoren die met behulp van lederen riempjes het grote houten stuurrad rondtrokken. Van Marifoon was nog geen sprake, sluizen en bruggen werden "aangeroepen" met de luchthoorn. Als je dan toch iets aan de sluismeester te melden had stond nog altijd de megafoon naast de verrekijker...... 

Ook buiten werd wel één en ander gedaan om het leven aan boord aangenamer te maken. Beste voorbeeld daarvan waren de zelfgemaakte schuifluiken die toch wel wat zwaar uitgevallen waren. Maar met behulp van een flink eind touw, wat rolletjes en de Lister motor van de ankerlier werd het schip in recordtijd open en dichtgelegd.

Ergens in het begin van de jaren negentig begon de Tolerable aan zijn laatste reis. Het schip was namelijk ingeschreven voor de sloopregeling die toen liep, en was aan de beurt. Naast de prijs van het gerecupereerde staal kregen de eigenaars van gesloopte schepen ook nog een premie, wat het voor ouder wordende schippers aantrekkelijk maakte hun vaak ook al vrij bejaarde schepen in te leveren.

Onnodig te vertellen dat ik die sloop een verdomd spijtige aangelegenheid vond, want ondanks zijn nogal "banale" uiterlijk was de Tolerable voor mij een heel bijzonder schip, wat er samen met zijn eigenaars voor gezorgd heeft dat ik op vandaag -bijna 25 jaar later - nog steeds de spitsenvaart op de voet volg.

En kan terugkijken op heerlijke jeugdjaren!!

HOME  |  TOLERABLE  |  ELISABETH  |  VARIANTEN  |  VAREN

WERF  |  HERGEBRUIK  |  FOTODUMP  |  INFO  |  CONTACT  |  LINKS